Jaromir Nohavica - Śpiewnik gitarowy - teksty i akordy piosenek

Dokąd się śpiewa – Dokud se zpívá

C e d7 G | x2

C                e                  d7       F C e d7 G7
Z Cieszyna co kwadrans pociągi ruszają w świat
C                     e             d7 F C e d7 G7
Nie spałem od wczoraj i dziś nie będę się kładł
F                    G                  C            -e7 -a7-G
Medard – mój patron – postukał się w czoło i zbladł,
           F              G            F             G C e d7 G
Lecz – dokąd się śpiewa – jeszcze się żyje i trwa.

C e d7 G

C              e        d7 F C e d7 G7
Na drogę bułka i słone paluszki – jak lord
C                    e d7 F C e d7 G7
W sercu mam miłość, a w głowie piosenek ze sto
F              G                  C            -e7        -a7-G
Ze szkoły wiem, co przystoi i co czynić mam,
       F              G            F             G       C e d7 G
Bo – dokąd się śpiewa – jeszcze się żyje i trwa.

C e d7 G

C            e              d7 F C e d7 G7
Bilet z podróży w albumie przytwierdzam na klej,
C e d7       F C e d7 G7
Ruszyłem przed chwila, a gdzie dojadę – kto wie?
F            G              C            -e7           -a7-G
Mozaika świata za oknem się mieni jak kram
       F              G            F             G       C e d7 G
Bo – dokąd się śpiewa – jeszcze się żyje i trwa.

C e d7 G

C              e           d7 F C e d7 G7
Drogo się płaci za błędy – a coś o tym wiem
C            e            d7 F C e d7 G7
Buja nas życie, zakręty skrywają nam cel
F G C e7 -a7-G
I choćby sępy nade mną – gdy passa jest zła
       F              G            F             G       C e d7 G
To – dokąd się śpiewa – jeszcze się żyje i trwa

C e d7 G

C               e                  d7 F C e d7 G7
Z Cieszyna co dziennie pociągi na skraj świata mkną
C           e                  d7         F C e d7 G7
Halo! Jesteście tam, ludzie? – czy słyszy mnie kto?
F           G                C         -e7        -a7-G
A z dali chór głosów taką odpowiedź mi da,
       F              G            F             G       C e d7 G
Że – dokąd się śpiewa – jeszcze się żyje i trwa.

C e d7 G

Przyjaciel II

G D C D a D

G D

Czy dziś pamiętasz, przyjacielu, tamten czas,
C D

tę ufną radość naszych dziewiętnastu lat?
a

Wróble nam jadły z dłoni,
C

we włosach wiatr szalony,
G D

a życie proste i bez skaz.

G D

Ciut zwariowany, ale piękny był nasz świat
C D

Miał zapach fajek oraz ich upojny smak
a

I w kilku oka mgnieniach
C

spełniały się życzenia,
G D

nawet nie wiedzieć jak…

Gdzieżeś się zagubił?
C

Gdziem się sobie zagubił?
G e

Gdzie, przyjacielu, kres podniebnej żeglugi?
a7 D

Zniknąłeś w jednej z bram…

C7+ G
Sam, sam, sam – zostałem sam.

G D

Czy dziś pamiętasz, przyjacielu, tamtą noc
C D

Ich było pięciu, a tyś dał im nieźle w kość
a

Gdyby nie było ciebie
C

to z mych dwunastu żeber
G D

zostałoby niewiele co

G D

Dziś, gdybyś przybiegł, choć sam nie wiem – tyle lat –
C D

miałbyś zapewne nieco wyższy ciepły alt
a

i krótsze, krótsze włosy,
C

a my jak dwa młokosy
G D

no, sam już nie wiem – niech to czart!

Gdzieżeś się zagubił?
C

Gdziem się sobie zagubił?
G e

Gdzie, przyjacielu, kres podniebnej żeglugi?
a7 D

Zniknąłeś w jednej z bram…

C7+ G
Sam, sam, sam – dziś biję się sam.

G D

Czy dziś pamiętasz przyjacielu tamte dni,
C D

te długie pieśni przy gitarze aż po świt?
a

Jeden za drugim – murem,
C

zdolni przenosić góry,
G D

Ze starej gwardii tylko my

G D

Twój dziadek mawiał, że wypali się to w nas
C D

Miał rację – szare dni zaćmiły dawny blask
a

A potem wielka woda
C

zabrała, co jej kto dał.
G D

Ciebie uniosła aż do gwiazd…

Gdzieżeś się zagubił?
C

Gdziem się sobie zagubił?
G e

Gdzie, przyjacielu, kres podniebnej żeglugi?
a7 D

Zniknąłeś w jednej z bram…

C7+ G
Sam, sam, sam – śpiewam dziś sam.

G D

Czy dziś pamiętasz, jaki byłeś w tamtych dniach?
C D

Nie mów, że zmienia nas do końca życia gra
a

Bo człowiek nie walizka,
C

do której co chcesz wciskasz
G D

Dawno pojąłem co i jak

G D

Uśmiecham się do wspomnień, serca wzniecam żar
C D

choć się zmieniłeś, a i ja już nie ten sam
a

Lecz szkoda, że czas przeszły
C

wkradł się do naszej pieśni
G D

Tego mi przyjacielu żal

Gdzieżeś się zagubił?
C

Gdziem się sobie zagubił?
G e

Gdzie, przyjacielu, kres podniebnej żeglugi?
a7 D

Zniknąłeś w jednej z bram…

C7+ G
Sam, sam, sam – dziś jestem sam.

Dobrze jest tak jak jest

e a H7 e a H7

e C G H7

Znowu mi się zdaje, jakbym bił głową w mur
e C G H7

Przeszłość – nie poradzisz nic, uwiera jak sznur
a e

Co przyniesie jutro – kto to wie?
a H7

Zajrzeć za kotarę nie da się…

e C G H7

Zwrotka refren, zwrotka refren – płyną od lat
e C G H7

Czy to głos syreny czy do odwrotu znak?
a e

Usłane gwiazdami niebo lśni
a H7

A moja Małgosia pośród nich

e a H7
Dobrze jest, tak jak jest
e a H7

Dzięki, życie, za twój gest,
e a H7

Za wszystko, co się stało
C H7

I też za te fusy co zostały mi na kubka dnie

e a H7 e a H7

e C G H7

Wiatr przynosi raz pogodę, a raz deszcz
e C G H7

Ale nic nam nie zabierze skrywanych łez
a e

Bo wie ten, kto je policzyć mógł
a H7

Że w miłości nie ma prostych dróg.

e C G H7

Nasze słowa łatwopalne tak jak suchy chrust
e C G H7

Trudno je zatrzymać, kiedy już padną z ust
a e

Wokół tylko chwasty i piach
a H7

A człowiek chce więcej, niźli ma

e a H7
Dobrze jest, tak jak jest
e a H7

Dzięki, życie, za twój gest,
e a H7

Za wszystko, co się stało
C H7

I też za te fusy co zostały mi na kubka dnie

e a H7 e a H7

e C G H7

A z oddali już żniwiarzy słychać głos
e C G H7

Poczekajmy, chłopcy, co przyniesie nam los
a e

Czy to potrwa miesiąc czy rok
a H7

Zanim na nas swój skieruje wzrok

e C G H7

Całe życie w cyrku, wiem już dobrze w co grać
e C G H7

Głupców mijać z dala, z niepogody się śmiać
a e

I czy ta kawa słodka jest czy mdła
a H7

Wypić każdą kroplę chcę do dna

e a H7
Dobrze jest, tak jak jest
e a H7

Dzięki, życie, za twój gest,
e a H7

Za to, co spotkało mnie
C H7

I też za te fusy, co zostały mi na kubka dnie

e a H7 e a H7

e a H7

Dobrze było, dobrze jest
e a H7

Dzięki, życie, za twój gest,
e a H7

Dobrze jest…

No i cześć

Przeszłość / Minulost – II

D A
Niczym po nocy do drzwi kołata jakiś gość
e G A

Ciągle zza rogu wygląda Ciebie nigdy nie ma dość
D A

Włosy, ubranie, buty skórzane ma tak jak Ty
e G A

I chociaż kuleje w końcu dorówna krokom Twym
I powie:

Taką mnie masz
A

Przecież mnie znasz
e

Uchyl mi bram
A

Otwórz je sam
D

Przeszłością jestem Twą

D A
Nic nie przypomni węzeł, co nosisz po świecie
e G A

Już nie pamiętasz, co wtedy miałeś kupić w markecie
D A
To, co zgubiłeś znika jak pociąg w oddali
e G A

Dziewczyna to wszystko niesie w plecaku lecz się nie żali
I mówi:

Taką mnie masz
A

Przecież mnie znasz
e

Uchyl mi bram
A

Otwórz je sam
D

Przeszłością jestem Twą

D A
Przenigdy koron drzew nie dosięgnie łąkowy perz
e G A

Czerwony tramwaj świeci ślepiami niczym nocą zwierz
D A
Dumna Twa głowa w oknie opada na szyję
e G A

A motorniczy, który Cię wiezie dawno nie żyje

Taką mnie masz
A

Przecież mnie znasz
e

Uchyl mi bram
A

Otwórz je sam
D

Przeszłością jestem Twą

D A
Nie ma na wierzbie grusz a pokrzywy to nie gaj
e G A

Nie musisz kończyć tego, co jadłeś wczoraj…przedwczoraj
D A
Patrz, w miodzie winogrona, migdały solone
e G A

Siedzisz wygodnie a Ona stawia to wszystko na stole

I mówi:

Taką mnie masz
A

Przecież mnie znasz
e

Uchyl mi bram
A

Otwórz je sam
D

Przeszłością jestem Twą

D A
Leżysz przy ścianie a Ona obok – w pościeli
e G A

Dziś Cię odwiedzą Ci, którzy byli, ale minęli
D A
Każdego poznasz, bo ich imiona pamiętasz
e G A

A rano ją ujrzysz, jak obok Ciebie w kłębek zwinięta
Szepnie Ci:

Taką mnie masz
A

Przecież mnie znasz
e

Uchyl mi bram
A

Otwórz je sam
D

Przeszłością jestem Twą

Na stacji Jerzego z Poděbrad

D D G A h h A D

D D G A

Widzimy się co dzień na schodach w metrze,

D D G A

gdy ona jedzie na dół – a ja na powierzchnię

Ja wracam z nocnej zmiany,

fis

ty pracujesz rano

G A

Ja jestem niewyspany,

D h

ty z twarzą zatroskaną

e A D h

A schody jadą, choć mogłyby stać

e A D D (D D) G D h h A D

na stacji Jerzego z Poděbrad

D D G A

Praga o szóstej jeszcze sennie ziewa

D D G A

i tylko my naiwni – robimy co trzeba

Ja spieszę się z kliniki,

fis

gna do kiosku ona

G A

Zmęczone dwa trybiki,

D h

dwie wyspy wśród miliona

e A D h

A schody jadą, choć mogłyby stać

e A D D (D D) G D h h A D

na stacji Jerzego z Poděbrad

D D G A

Choć o tej samej porze – randki są ruchome,

D D G A

bo w tym tandemie każdy jedzie w swoją stronę

Ja w lewo, ona w prawo

fis

nie ma odwrotu

G A

ją czeka Rude pravo

D h

a na mnie pusty pokój

e A D h

A schody jadą, choć mogłyby stać

e A D D (D D) G D h h A D

na stacji Jerzego z Poděbrad

D D G A

Na czarodziejskich schodach czuję w sercu drżenie,

D D G A

gdy kioskareczka Ewa śle mi swe spojrzenie

W pospiechu ledwie zdążę

fis

szepnąć – „witam z rana”,

G A

bo całowania w biegu

D h

surowo się zabrania

e A D h

A schody jadą, choć mogłyby stać

e A D D (D D) G D h h A D

na stacji Jerzego z Poděbrad

D D G A

A Praga drzemie i nic jeszcze nie wie

D D G A

o dwojgu zakochanych, zapatrzonych w siebie

Już tęsknią nasze włosy

fis

w pędzie poplątane

G A

do tego, co nas czeka

D h

do tego, co nieznane

e A D h

A schody jadą, choć mogłyby stać

e A D D (D D) G D h h A D

na stacji Jerzego z Poděbrad

Sarajevo – V (III)

e a

Z halickich połonin dmie złowrogi wiatr,
H7 e

nasz dobytek skromny potok porwał w świat.
e a

Żeglujemy niebem, jak żurawi sznur,
H7 e

dwa wędrowne ptaki, dwa listy pośród chmur.

e a

Jeszcze tańczy ogień i trzaska drzewo,
D7 G H7

ale pora już iść spać.
e a

Tam za górą, tam jest Sarajewo
H7 e

tam, ukochana, ślub będziemy brać.

e a

Na twej dłoni ksiądz położy moją dłoń,
H7 e

wianek z tamaryszku w spienioną rzuci toń.
e a

Spłynie z gór do morza, jak po rzece kry.
H7 e

Chmury na błękicie, a na ziemi my.

e a

Jeszcze tańczy ogień i trzaska drzewo,
D7 G H7

ale pora już iść spać.
e a

Tam za górą, tam jest Sarajewo
H7 e

tam, ukochana, ślub będziemy brać.

e a

Z białego kamienia nasz zbuduję dom,
H7 e

będzie szumiał nad nim rozłożysty dąb.
e a

Niechaj wszyscy wiedzą, żem ci słowo dał.
H7 e

Dom nasz będzie pewny – na wieki będzie stał.

e a

Jeszcze tańczy ogień i trzaska drzewo
D7 G H7

a już wzrok zachodzi mgłą,
e a

Tam za górą, tam jest Sarajewo
H7 e

tam wyznamy Bogu miłość swą.

Koszulka – II

h e h Fis h

h e h Fis h
Zdejmij swą koszulkę, ukochana,
D A D Fis
noc jeszcze gwiazdami rozesłana

G D G Fis

Do rana daleko, a do serca krok,
h e h Fis h

gdy nam od miłości omdlewa wzrok.

h e h Fis h

Wczoraj mi uciekłaś – dziś wracasz jak fala
D A D Fis

Żaden wcześniej dla ciebie nie oszalał
G D G Fis

Na wodzie, woduchnie taje już kra
h e h Fis h

Może nam być z sobą ten jeden raz?

h e h Fis h

Zdejmij swej koszulki poranny jedwab
D A D Fis

Skąd do mnie, kochana, skąd żeś przybiegła?
G D G Fis

O świcie czerwonym od pierwszej krwi
h e h Fis h

słodko drżą nam ciała i ziemia drży.

h e h Fis h

Gdy jutro skoro świt

pod mur postawią mnie,
F G

jeszcze ostatni raz,

C A7

za zdrowie wódkę wypić chcę
d G

i przepaskę z oczu zdjąć,

C (C/H) a

aby w nieba spojrzeć głaz
d E7

i wspomnieć jeszcze raz

a (A7)

twą ukochaną twarz.

i wspomnieć jeszcze raz

twą twarz.

Gdy jutro skoro świt

zawita do mnie ksiądz,
F G

niech wie, że nie spieszno mi

C A7

do obiecanych rajskich łąk,
d G

tak żyłem, jak Bóg dał

C (C/H) a

i niech dopełni się mój czas,
d E7

a com nawarzył – sam

a (A7)

wypiję, aż do dna.

a com nawarzył wypiję

aż do dna.

Gdy jutro skoro świt

porucznik powie: pal!
F G

szkoda będzie mi tych chwil,

C A7

gdym był z dala od twych warg.
d G

Jeszcze słońcu powiem: cześć,

C (C/H) a

a potem zacznie mi być żal,
d E7

że odtąd sama musisz iść,

a (A7)

kochana, przez ten świat.

że odtąd sama musisz iść

przez świat.

Gdy jutro skoro świt

bieliznę pójdziesz prać
F G

i siano stawiać w stóg –

C A7

ja pod ścianą będę stać.
d G

Więc w ogień dorzuć drew

C (C/H) a

i smutek w sobie skryj,
d E7

proszę, pamiętaj mnie,

a (A7)

pamiętaj mnie i żyj.

proszę pamiętaj mnie

i żyj.