Piosenka o żołnierskich butach…

          a               E                a

Znów buty, buty, buty, tupot nóg

  C                                       d

i ptaków oszalałych czarny wiatr.

d                                          a

Kobiety stają u rozstajnych dróg,

E                      E7                       a  (A7)

piechocie odchodzącej patrzą w ślad.

 

          a               E                a

Czy słyszysz werbel, werbel, werbel gra:

  C                                       d

„Żołnierzu, żegnaj ją, przeżegnaj ją!”

d                                          a

Odchodzi pluton — tylko mgła i mgła…

E                      E7                       a  (A7)

I tylko przeszłość nie zachodzi mgłą.

          a               E                a

A męstwo nasze gdzie, na miły Bóg,

  C                                       d

gdy przyjdzie wrócić na rodzinny próg?

d                                          a

Kobiety za pazuchę kładą je

E                      E7                       a  (A7)

jak pisklę, ukradzione nam we śnie…

 

          a               E                a

A gdzie kobiety nasze, powiedz, gdzie?

  C                                       d

Gdy już nadejdzie wytęskniony dzień,

d                                          a

witają w progu nas i wiodą tam,

E                      E7                       a  (A7)

gdzie wszystko nasze ukradziono nam.

          a               E                a

Lecz cóż po łzach, po załamaniu rąk!

  C                                       d

Z nadzieją patrzmy w nadchodzące dni…

d                                          a

A pośród pól żerują stada wron,

E                      E7                       a  (A7)

a pośród lat echami wojna grzmi.

 

          a               E                a

I znów w zaułkach buty, tupot nóg,

  C                                       d

i ptaków oszalałych czarny targ —

d                                          a

kobiety stają u rozstajnych dróg,

E                      E7                       a  (A7)

w żołnierski podgolony patrzą kark.

Print Friendly, PDF & Email
Skip to content